Polskie Państwo Podziemne cieszyło się powszechną aprobatą społeczeństwa orazprzytłaczającej większości poszczególnych orientacji politycznych. Na Ziemiach Zachodnich, w tym na Pomorzu, największe wpływy polityczne miał obóz narodowy ze swą główną partią – Stronnictwem Narodowym, stojącym w opozycji do sprawującej władzę od maja 1926 r. sanacji. To właśnie działacze i sympatycy endecji oraz chrześcijańskiej demokracji ze Stronnictwem Pracy najbardziej przyczynili się do tworzenia struktur Polski Podziemnej, obejmujących wszystkie wojskowe i cywilne organizacje konspiracyjne na terenach zaanektowanych i okupowanych, oraz Polskiego Państwa Podziemnego podlegającego Rządowi RP na uchodźstwie, a więc Służby Zwycięstwu Polski, a następnie Związku Walki Zbrojnej i Delegatury Rządu na Kraj.

Podobnie jak w innych częściach okupowanego kraju, tak i na Pomorzu konspiracja rozwijała się w dwóch fazach. Pierwszą były prace kierownictwa wojskowo-cywilnego Związku Walki Zbrojnej, a następnie Armii Krajowej oraz Okręgowej Delegatury Rządu, a więc Polskiego Państwa Podziemnego; drugą – budowanie ogólnopolskich, regionalnych i lokalnych zrębów organizacji podziemnych, które zgłosiły akces do PPP, nawiązały z nim współpracę bądź działały samodzielnie. Warunki działalności konspiracyjnej na Ziemiach Zachodnich były niezwykle trudne, ponieważ tereny te zostały włączone do Rzeszy. Miało to istotny wpływ na zasięg i formy działania struktur podziemnych..